Odpuszczanie i otwieranie się na nieograniczone możliwości

Wiele razy w naszym życiu pojawiają się takie lekcje podczas, których jesteśmy zmęczone codziennością. Mamy dużo pracy, obowiązki i czujemy się tak przytłoczone. Piszę to w liczbie mnogiej, bo pracuję z kobietami i jestem jedną z nich. Wiele razy czułam zbliżanie się do wypalania w życiu, czasami we wszystkich strefach. Wiele lat egzystowałam, ale nie żyłam. Wciąż biegałam z zegarkiem w jednej ręce a  z kalendarzem w drugiej ręce, żeby wyrobić się ze wszystkim. Minęły lata kiedy odpuściłam, kiedy mój świat się zawalił i zostałam z gruzami jak po wojnie.

Może byłaś w podobnej sytuacji. Pamiętam, że ja miałam wiele znaków które pojawiały się żeby mi pokazać, żebym zwolniła tempo życia, ale wtedy nie rozumiałam tego. Tylko denerwowałam się jak coś nie szło po mojej myśli. A właśnie takie momenty pokazywały mi że to już czas zmienić ścieżkę, zmniejszyć tempo życia, albo wreszcie zacząć żyć.

Ostatnio życie pokazuje mi bardzo wyraźnie, moje ciało zaczyna boleć, a to już jest znak

W takich chwilach zatrzymuję się nawet na chwilę, siadam w oddycham, relaksuje ciało i poddaje się medytacji, albo włączam muzykę medytacyjna, zapalam świeczkę i daje sobie chwilę tylko dla siebie. Przyznaję że praktykuje to już od pewnego czasu i przychodzą mi rozwiązania w lekkości. Nie poddaj się jak tobie zajmie to szybciej. 

Na początku niemalże zadałem odpowiedzi, ale w odpuszczeniu jest właśnie ten czas, aby się zatrzymać, aby nie oczekiwać niczego. Po prostu otworzyć się na życie.

Często wracam do metody: gra ekspansji Gosi Górnej, w której stopniowo dajemy sobie odpowiedzi na to co najgorszego mogłoby się coś stać jak na przykład zrezygnujemy z czegoś np z pracy czy z relacji. Przykład, co się wydarzy jak zrezygnujesz z pracy, co może się wydarzyć i dochodzimy do punktu w którym jesteśmy juz zmęczeni tymi pytaniami, bo widzimy trudna sytuacje, a wtedy gra zmienia się w druga stronę. A co jak będzie odwrotnie, np odziedziczysz spadek, albo dostaniesz dobrze płatną pracę na twoich warunkach albo nie będziesz pracowała aż odkryjesz co chcesz robić w życiu, albo pojedziesz w podroż i tam odkryjesz swoja misje życiowa? 

Gra ekspansji przypomina mi, jak czuję że czas na zmiany, ale mój umysł daje wymówki.

W moim rozwoju duchowym najważniejsze jest zatrzymanie się, dacie sobie czasu. Czasami wydaje nam się że nie możemy sobie na to pozwolić z różnych powodów, ale bez zatrzymania pojawia się sytuacje które będą nam o tym przypominać, aż wreszcie życie nas doświadczy aż wreszcie zatrzymanie będzie konieczne. Może to być choroba, może to być zwolnienie z pracy, może być strata najbliższej osoby.

Zatrzymanie może być nasza codzienna higiena osobista, dając sobie codziennie kilka minut na zatrzymanie, na medytacje czy praktykę jogi czy oddychanie, może to być spacer bez telefonu. Takie codzienne rytuały to jest droga do odkrywania siebie i  zatrzymania siebie na każdego dnia. Czas dla siebie to jest bezcenny moment na miłość do siebie, na relacje ze sobą, na odkrywanie siebie i otwierania się na cudowność życia.

Gra ekspansji

Zapraszam cię do zwolnienia tempa i odkrywania swojej cudowności, akceptację siebie i otworzenie się na miłość do siebie właśnie poprzez spotkania ze sobą na co dzień. Zachęcam cię do codziennego zatrzymywania i dbanie o swoja duchową higienę osobistą.

Życzę Wam życia pełnego cudów na co dzień.

Z miłością,

Kasia